Życiorys Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Urodził się 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bogiem, na pograniczu Podlasia i Mazowsza. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 sierpnia 1924 r. z rąk biskupa Wojciecha Owczarka. Dnia 5 sierpnia odprawił prymicyjną Mszę św. na Jasnej Górze.

W latach 1925 – 1929 studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na wydziale prawa kanonicznego i nauk społecznych, gdzie uzyskał stopień doktora na podstawie pracy: „Prawa Kościoła do szkoły”.
Podczas rocznej podróży naukowej po krajach Europy Zachodniej interesował się szczególnie Akcją Katolicką i działalnością związków zawodowych oraz ruchów religijno-społecznych. Po powrocie do Włocławka prowadził Chrześcijański Uniwersytet Robotniczy, współpracował z Chrześcijańskimi Związkami Zawodowymi; pełnił jednocześnie funkcję redaktora naczelnego „Ateneum Kapłańskiego”.

W czasie II wojny światowej, jako znany profesor – społecznik, był imiennie poszukiwany przez Niemców. W okresie Powstania Warszawskiego pełnił obowiązki kapelana grupy AK „Kampinos”, działającej w Laskach i okolicy. W tym czasie sprawował funkcję kapelana szpitala powstańczego w Laskach.
Zaraz po zakończeniu działań wojennych powrócił do Włocławka i zaczął organizować Seminarium Duchowne zniszczone w czasie wojny. W 1945 r. został rektorem Seminarium. Podjął też obowiązki redaktora tygodnika diecezjalnego „Ład Boży”, czynił starania o wznowienie czasopisma „Ateneum Kapłańskie”.
W 1946 r. Ojciec Święty Pius XII mianował księdza profesora Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią przyjął na Jasnej Górze 12 maja 1946 r.
Po śmierci kardynała Augusta Hlonda, w 1948 r., został arcybiskupem Gniezna i Warszawy, Prymasem Polski.
W sytuacji jawnego prześladowania, aby uchronić Kościół i naród od napięć i rozlewu krwi, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia „Porozumienia”. Podpisali je przedstawiciele Episkopatu i władz państwowych 14 lutego 1950 r. Wobec braku konstytucji była to jedyna deklaracja prawna, określająca sytuację Kościoła w Polsce.
Na konsystorzu, w dniu 12 stycznia 1953r. został kardynałem.
W okresie konfliktów między Państwem a Kościołem, 25 września 1953r., został aresztowany i wywieziony z Warszawy. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku, w Komańczy. W Komańczy, w dniu 16 maja 1956 r., napisał tekst odnowienia Ślubów Narodu, które zostały uroczyście złożone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r.
Dnia 26 października 1956 r. kardynał Stefan Wyszyński odzyskał wolność.
W latach 1957 – 1965 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W 1957 r. rozpoczął Nawiedzenie Polski przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Dnia 3 maja 1966 r. Prymas Polski, wraz z arcybiskupem Krakowa – Karolem Wojtyłą i całym Episkopatem, oddał Polskę Matce Bożej na wieczystą własność, w Jej macierzyńską niewolę miłości.
W latach sześćdziesiątych czynnie uczestniczył w pracach soboru Watykańskiego II.
16 października 1978 r. na Stolicę Piotrową został wybrany Polak – kardynał Karol Wojtyła. W czerwcu 1979 r. Prymas Wyszyński przyjął w Ojczyźnie, po raz pierwszy od tysiąca lat, widzialną Głowę Kościoła – Ojca Świętego Jana Pawła II – Papieża Polaka.

Kardynał Stefan Wyszyński zmarł 28 maja 1981r. w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
Przez niespełna 80 lat swego życia (w tym 57 kapłaństwa, 35 biskupstwa, 32 prymasostwa) nauczał, bronił, przebaczał, dźwigał, krzepił, pocieszał. Myślą przewodnią Jego posługi były słowa widniejące na biskupim herbie „SOLI DEO” (jedynemu Bogu).
W 1989 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Polski.

Od marca 2012 do maja 2013 w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej toczył się diecezjalny proces o domniemanym uzdrowieniu za jego wstawiennictwem mieszkanki Szczecina.

18 grudnia 2017 dekret o heroiczności cnót podpisał papież Franciszek. Od tego momentu kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu przysługuje tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.